Glaserın temel öğretim modeli, sistem yaklaşımı ile geliştirilmiş, öğrenme öğretme süreciyle ilgili çok sayıdaki olgunun, kavramın, ilkenin örgütlenmesini ve sürecin basit olarak algılanmasını sağlayan bir modeldir. Temel öğretim modeli öğretme sürecini dört temel öğeye ayırmaktadır. Bu öğeler:
1. Öğretim hedefleri,
2. Giriş davranışları,
3. Öğretim işlemleri,
4. Değerlendirmedir.
Temel öğretim modelinin ilk öğesi, öğretim hedefleridir. Hedef öğretme süreci sonucunda öğrencilere kazandırılmak istenilen özelliklen gösteren ifadelerdir. Öğrenme-öğretme sürecinin planlanması ve uygulanması için en önemli aşama hedeflerin belirlenmesidir.
Glaser, hedef davranışların belirlenmesi için iş analizi yapılmasını önermektedir. Glasera göre iş analizi sırasında, öğretilmek istenen bir beceriyi yetkin olarak gösteren ile göstermeyen kişiyi ayırd den davranışların belirlenmesi gerekir.
Modelin ikinci öğesi giriş davranışlarıdır Glasera göre öğretim, öğrencilerin öğrenme sürecinin başında sahip oldukları davranışlar ile başlayarak daha iyiye doğru gelişir. Öğretimin öğrencilere uygun ve etkili bir biçimde düzenlenebilmesi için, öğretim sürecinin başında öğrencilerin geliştirilmek istenilen beceri ile ilgili kuvvetli ve zayıf noktalarının, gelişim özelliklerinin, kültürel özgeçmişinin, eğitim ihtiyaçlarının, ilgilerinin ve yeteneklerin belirlenmesi gerekir .
Modelin üçüncü öğesi öğretim işlemleridir. Glasera göre hedeflere ulaşmak için öğretim yöntem ve tekniklerinin, materyallerinin seçilmesi, öğretim yaşantılarının düzenlenmesi bu öğeyi oluşturmaktadır. Öğretim işlemleri, öğretim hedeflerine ve öğrencilerin giriş davranışlarına uygun olarak düzenlenmelidir.
Glaserin üzerinde önemle durduğu diğer bir özellik de, öğrencilerde genel öğrenmeyi öğrenme becerisinin geliştirilmesidir. Böylece öğrenciler belli bir alanla ilgili yetkinlik kazanınca, öğretmenden bağımsız olarak kendi kendilerine problem çözme gibi üst düzeyde beceriler kazanabilirler.
Glaserin modelinde öğretimin düzenlenmesinde ele alınan diğer bir ilke de pekiştıreçtir. Glaser pekiştireçlerin basit davranışların yanı sıra karmaşık becerilerin öğretilmesinde ve hor yaştaki öğrenci için geçerli olduğu görüşünü savunmaktadır. Öğretim ortamında hem dıştan verileri, nem de içsel pekiştireçlerin etkili olabileceğini vurgulamaktadır.
Modelin son öğesi ise, değerlendirmedir. Değerlendirme süreciyle öğretimin kısa, ve uzun süreli etkisi ortaya konmaya çalışılır. Glaser bu amaçla hem norma dayalı hem de ölçüt dayanaklı testleri önermektedir. Dönüt süreci ile programdaki eksiklik ve aksaklıklar bulunarak öğretim sürecinde gerekli düzeltmelere gidilir, öğrenci davranışlarındaki eksiklikler tamamlanır.
